Fullfillment Theorie

Fulfillment theorie is een vorm van therapie , een aanpak voor geestelijke gezondheidszorg , het meest geassocieerd met Carl Rogers ( 1902-1987 ) . Het is voor sommigen aantrekkelijk geweest vanwege de eenvoud in het benaderen van wat hij beschouwde als het belangrijkste probleem in de psychotherapie : de relatie tussen iemands persoonlijke normen en het werkelijke leven een leidt met betrekking tot deze normen . Het is deze tweedeling , dat ligt aan de basis van de neurose en vandaar de noodzaak voor Fulfillment theorie als de centrale functie van de therapeutische praktijk . Basis Structuur

Mensen hebben twee wensen : de eerste is een aangeboren potentieel te vervullen . De tweede is om positieve feedback te krijgen voor het slagen in het bereiken van die doelen . Maar deze behoeften , terwijl door iedereen gevoeld , uitgegroeid tot een probleem te wijten aan onze menselijkheid : One valt altijd kort van abstracte normen . Vandaar dat het concept van " eigenwaarde " ontstaat als ofwel een nauwkeurige of onjuiste maatstaf van iemands vooruitgang. Beeld van zijn of haar eigen " eigenwaarde " van de persoon is het centrale probleem . Dit is de formele ontwikkeling van neurose en dit verschil tussen de standaard en de praktijk wordt genoemd door Rogers " in - congruentie . "
Eigenwaarde

mensen, bij het opzetten van normen voor zichzelf zoals "Ik ben een liefdevolle persoon , " of "Ik ben een geven persoon ' worden bij hebben, voor geestelijke instabiliteit . In de mate dat deze zintuigen van het zelf worden gehouden met heftigheid , kunnen handelingen die indruisen tegen dergelijke zelfbeelden ernstige effecten op de psyche van de persoon , zelfs leiden tot psychose . Geestelijke ziekte kan worden teruggebracht tot deze constante verschillen tussen standaard-en praktijk waar , in niet de gewenste norm te bereiken , de eigenwaarde wordt zoiets als : "Ik ben waardeloos " of "Ik ben een mislukking . "


Afweermechanismen

het is regelmatig het geval, volgens Rogers en zijn volgelingen , dat iemands gevoel van eigenwaarde treedt onafhankelijk van de onder verschillende omstandigheden gepleegd acties. Een gebrek aan positieve feedback voor zijn vooruitgang in de richting van een doel kan leiden tot een kunstmatige inflatie van iemands eigenwaarde als compensatie , of een neerwaartse spiraal in een depressie . Daarom is het niet alleen het gat tussen standaard en praktijk , maar de reactie van de wereld om de agent die neurose veroorzaakt en zelfs psychose . Staten van zelf - evaluatie onnauwkeurig bestempeld als gevolg van vijandige uitwendige krachten of geen wapening . In dit geval , om het ronduit te zeggen , men begint te leven een leugen .
Naderen van een oplossing

Rogers ' benadering kan eenvoudig worden gezet als ' onvoorwaardelijke acceptatie . " Dit is de slogan die alle therapeuten moeten beginnen als ze patiënten die lijden aan deze neurosen die voortvloeien uit onjuiste of vervormde zelfbeelden te behandelen. Niemand kan leven tot abstracte voorwaarden en normen , vooral als ze worden opgelegd van buitenaf . Onvoorwaardelijke aanvaarding van iemands conditie ongeacht uiterlijke activiteit van het octrooi is de eerste stap in het herstel . Het is niet zozeer een moreel neutraal doctrine , maar een doctrine die weigert een gezond gevoel van eigenwaarde uitsluitend uiterlijke handelingen die een diepgewortelde gevoel van eigenwaarde schenden koppelen .
Kritiek

Deze benadering van totale aanvaarding is als problematisch . Rogers ' basisbehoeften idee is dat de hele menselijke organisme streeft naar toenemende perfectie (vandaar , "Vervulling theory" ) . Schrijvers als Henry Lamberton hebben deze fundamentele benadering afgewezen , herinneren Rogers over de aard van de erfzonde en de gemakkelijk vergankelijke aard van zowel de mensheid zelf en hun ( eigenbelang ) zelfevaluaties . Voorspelbaar, heeft het idee van totale aanvaarding onder vuur komen als een middel om ernstige morele overwegingen van therapie . Rogers houdt de oppervlakkige mening dat mensen moeten worden geaccepteerd als mensen ongeacht , omdat er geen echte normen voor de menselijke vervolmaking te meten en dus geen echt objectief begrip van deze vooruitgang en de relatie iemands zelfbeeld . Daarom, om te leven is slechts om te leven zonder te forceren zichzelf te lijden onder normen en onmogelijke doelen . Men kan het niet helpen, maar zie Rogers als verlaten normen aan de hand dat velen hen niet kunnen bereiken. Vandaar dat ze schadelijk zijn .