Kinderen en positieve straffen

Positieve straf is de praktijk van het toevoegen van een straf en kan worden vergeleken met een negatieve straf, wat het proces is om iets aangenaams weg te nemen. Time-outs en extra klusjes zijn voorbeelden van positieve straffen. Hoewel spanking een vorm van discipline kan zijn, adviseert de American Academy of Pediatrics tegen het slaan van kinderen. Positieve straf kan een effectief onderdeel zijn van het disciplinaire repertoire van een ouder.

Positieve strafdoelen

Positieve straf mag nooit worden gebruikt als de primaire disciplinestrategie. Wanneer ouders kinderen vaker straffen dan ze belonen, kan negatief gedrag verslechteren. Dit verhoogt op zijn beurt de frequentie van de straf. In plaats daarvan moet positieve straf worden gebruikt als laatste redmiddel. Ouders moeten iets hebben om hun regels te ondersteunen, en dit is de rol van positieve straf. Wanneer ouders slechts af en toe positieve straffen gebruiken, begrijpen kinderen dat goed gedrag gewoon een betere keuze is omdat slecht gedrag resulteert in een time-out, extra klusjes of zelfs een boete voor de ouders.

Straf en keuzes

Kinderen hebben de neiging om te gedijen in een omgeving waarin ze enige controle uitoefenen. Dit betekent niet dat ouders geen regels zouden moeten hebben. In plaats daarvan zullen kinderen zich eerder gedragen als ze het gevoel hebben dat goed gedrag een keuze is die ze maken. Een manier om deze keuze aan te moedigen is om beloningen te bieden voor goed gedrag en straffen voor slecht gedrag. Dit maakt de keuze om zich goed te gedragen een voor de hand liggende, gemakkelijke keuze. Bovendien is een omgeving waarin kinderen worden beloond voor het goede doen of het elimineren van slechte gewoonten een liefdevolle, koesterende manier waarin ze het gevoel hebben dat hun goede gedrag wordt opgemerkt en gewaardeerd.

Positieve strafideeën

Time-out is de meest voorkomende vorm van positieve straf en is vooral effectief wanneer kinderen een paar minuten nodig hebben om zichzelf te kalmeren. Een time-out is echter meestal niet effectief bij slecht gedrag op de lange termijn, zoals liegen, drinken of uitgaan op school. Ouders moeten beschikken over een repertoire aan effectieve straffen die zijn toegesneden op de misdaden van het kind. Extra klusjes en alleen-tijd zijn vaak effectief bij jongere kinderen. Ouders van oudere kinderen moeten overwegen hun kinderen kleine "boetes" op te leggen of hen vragen om een ​​week extra klusjes te doen.

Positieve strafwetten

Veel ouders gebruiken positieve straffen verkeerd. Sommige ouders dwingen bijvoorbeeld hun kinderen rustig te lezen of woordproblemen als straf te gebruiken. Deze straffen kunnen kinderen aanmoedigen om zich beter te gedragen, maar ze creëren een ander probleem. Alles wat als een straf wordt behandeld, zal iets worden dat, in het achterhoofd van het kind, een slechte zaak is. Ouders mogen dus nooit schoolactiviteiten behandelen, lezen of anderen helpen als straffen. Als u dit doet, worden kinderen minder geneigd om deze dingen te doen.