Kinderdiscipline en lichaamsstraffen

Lijfstraffen is een van de meest gebruikte discipline technieken voor kinderen, volgens de American Academy of Pediatrics, hoewel het sterk tegen het gebruik ervan. In 1998 ontdekte de American Academy of Pediatrics dat meer dan 90 procent van de ouders aangaf lijfstraffen thuis te gebruiken. In een update van oktober 2013 uit de AAP staat dat een aanzienlijk aantal onderzoeken later duidt op een verband tussen spanking en agressief gedrag. Over het algemeen beheren ouders deze controversiële discipline in reactie op het gedrag of de acties van het kind; meestal neemt het de vorm aan van een pak slaag. Deze methode wordt nog steeds gebruikt, hoewel de meeste deskundige organisaties het gebruik ervan afkeuren.

Typen van lichaamsstraffen

In de westerse wereld neemt de lichamelijke lijfstraffing van de ouders doorgaans de vorm aan van een pak slaag, zoals een swat toegepast naar de dijen of billen. De billen zijn het meest populaire doelwit van lijfstraffen, omdat ze worden beschermd door vetweefsel; in het algemeen zullen stakingen naar dit gebied geen ernstig lichamelijk letsel veroorzaken. Ouders kunnen ook slaps om de pols of het gezicht gebruiken om een kind te straffen. Deze gebieden zijn echter redelijk gevoelig en harde slagen kunnen ernstig letsel veroorzaken. Sommige zorgverleners gebruiken werktuigen zoals peddels, riemen of wandelstokken om lijfstraffen toe te kennen, maar deze praktijk is in veel rechtsgebieden verboden.

Oppositie tegen lijfstraffen

Deskundige organisaties zijn sterk gekant tegen het gebruik van lijfstraffen in huizen en in scholen. De American Psychological Association merkt op dat lijfstraffen slechts een tijdelijke verandering in het gedrag van een kind oplevert en neigt averechts te werken, en dat er geen overtuigend bewijs bestaat dat het idee ondersteunt dat fysieke aanvallen het gedrag van een kind of zijn geestelijke gezondheid kunnen verbeteren. HealthyChildren.org, de officiële website van de American Academy of Pediatrics, keurt ook lijfstraffen af en verklaart dat als een ouder in woede een kind slaat, hij zijn excuses moet aanbieden aan het kind en uitleggen dat slaan een onaanvaardbare manier is om frustratie te uiten.

Juridische kwesties met corporale straffen

Vanaf 2013 meldt het Wereldinitiatief voor het beëindigen van alle vormen van lijfstraffen van kinderen dat 34 landen, waaronder Oostenrijk, Finland, Duitsland, Griekenland, Hongarije, Israël, Nederland, Nieuw Zeeland, Polen en Spanje hebben het gebruik van lijfstraffen in huizen en scholen afgeschaft. In de Verenigde Staten blijft lijfstraffen legaal in alle 50 staten; er zijn geen beperkingen met betrekking tot het gebruik van het werktuig of de leeftijd van het kind. In Canada mogen ouders kinderen tussen 2 en 12 jaar oud slaan met een open, blote hand. Pogingen om lijfstraffen in Massachusetts en Californië te verbieden - twee traditioneel liberale Amerikaanse staten - zijn mislukt.

Waarom mensen lijfstraffen gebruiken

In theorie kan lijfstraffen het gedrag van een kind veranderen door hem te leren omgaan negatief gedrag met lichamelijk pijnlijke gevolgen. Om lichamelijke pijn te voorkomen, stopt het kind theoretisch met het ondernemen van acties die tot lijfstraffen leiden. De American Psychological Association merkt op dat fysieke dreigingen het gedrag van een kind tijdelijk kunnen veranderen, maar ze bieden geen langetermijnvoordelen voor het emotionele of fysieke welzijn van het kind. Lijfstraffen kunnen leiden tot naleving op korte termijn vanwege de angst van het kind voor fysieke pijn.

Alternatieven voor lichaamsstraffen

HealthyChildren.org biedt verschillende alternatieven voor kinderdiscipline voor spanking en andere vormen van lijfstraffen. Sommige kinderen reageren goed op time-outsessies en verlies van privileges. De American Academy of Pediatrics ondersteunt ook het gebruik van natuurlijke gevolgen. Een peuter die tijdens een driftbui een speeltje vernietigt, kan er bijvoorbeeld niet meer mee spelen. Sommige opvoedingsdeskundigen, waaronder Alfie Kohn, auteur van 'Onvoorwaardelijk ouderschap' en 'Gestraft door beloningen', keuren het gebruik van straffen en beloningen af en ondersteunen in plaats daarvan doorlopende communicatie en andere op het kind gerichte disciplinechnieken.

, , ] ]