Red Marine Algae Feiten

Dineer in een traditioneel Chinees of Vietnamees restaurant en je zult waarschijnlijk rode zeealgen in een heerlijke vorm op je menu vinden. Geniet van het goede oude Amerikaanse ijs als dessert en een extract van rode zeealgen is er ook. Wetenschappers van de University of Maryland College of Chemical and Life Sciences identificeren meer dan 4000 soorten rode zeealgen, of Rhodophyta. Een fotosynthetisch rood pigment, phycoerythrin, laat ze gedijen in diepe wateren waar zonlicht schaars is.

Eten

Kelp, een algemene naam voor een aantal of rood en bruin, groene zeewier, is een hoofdvoedsel geweest , vaak nori genoemd in Azië, gedurende duizenden jaren. Voedingsdeskundigen van cajuncruiser.com noemen rode zeealgen een moderne superfood en citeren een traditionele Chinese medische wetenschapper, die in 600 voor Christus schrijft, en beschrijft het als "een lekkernij geschikt voor de meest eervolle gast, zelfs voor de koning zelf". Japanse oceaanboeren hebben de noriteelt in de afgelopen 300 jaar geperfectioneerd. De delicatesse wordt bereid als groentesoep, een populaire salade en ingelegd in azijn.

Inwoners van de staat Maine, in de Verenigde Staten, oogsten een soort rode zeealgen genaamd Iers mos uit de sub-groep. De onderzoekers van de University of Maryland melden dat vroege kolonisten in Maine ontdekten dat Iers mos gekookt met melk, met geschikte smaken en suiker, een smakelijk dessert met gelei maakte. Franse culinaire kunstenaars namen dit proces over in hun keuken als "blanc mange."

De combinatie van melkeiwitten met de algenpolysacchariden produceert carrageen, een veelgebruikt verdikkingsmiddel. Moderne toepassingen omvatten ijs, slagroom, chocolademelk, dikke fruitstropen en vele anderen. Farmaceutische gels, lotions en tandpasta profiteren ook van carrageen.

Geneeskunde

Medische onderzoekers van MedlinePlus beschrijven in een rapport uit juli 2010 wetenschappelijk onderzoek naar de traditionele Aziatische medische deugden die worden toegeschreven aan verschillende soorten rode zeealgen. Antibacteriële en antischimmelactiviteiten, anti-stollingsmiddel of bloedverdunnende werking, en antioxiderende waarden zijn allemaal gepromoot door traditionele artsen. Deze acties zijn op variabele, soms slechts lichte, graden in reageerbuisonderzoeken en enkele laboratoriumdieren gedetecteerd, maar gecontroleerde studies bij mensen ontbreken vrijwel volledig. Sommige anti-kankeractiviteit wordt ook gezien in laboratoriumtests, maar blijft ook onbevestigd bij de mens. Rode algen bevatten variabele, soms hoge, hoeveelheden jodium die het traditioneel nuttig maakten voor het behandelen van struma, een aandoening van de schildklier waarvan bekend is dat deze het gevolg is van jodiumtekort.

Alle traditionele medische toepassingen van rode zeealgen worden geclassificeerd als "Onduidelijk wetenschappelijk bewijs voor gebruik. " Sommige toepassingen staan bekend als gevaarlijk. Het jodiumgehalte van de algen is zeer variabel; overdosering is mogelijk en interferentie met gevestigde schildkliertherapie is waarschijnlijk. Het behandelen van kanker met onbewezen traditionele remedies in onvoorspelbaar en potentieel levensbedreigend. Probeer geen rode zeealgenremedies te gebruiken voor elke aandoening zonder zorgvuldig overleg met uw arts.

Toxiciteit

Geniet van de culinaire kunst en praktische toepassingen van rode zeealgen zonder angst. Een veelgehoorde misvatting is dat de dodelijke "rode getijden" die af en toe over baaien en zeeën trekken, het zeeleven en misselijkmakende vissers en zwemmers doden, wordt veroorzaakt door deze nuttige zeewieren. De Amerikaanse Centers for Disease Control, CDC, verklaren de rode vloed voor de zeegaande populatie. Rood tij wordt veroorzaakt door zeldzame en explosieve overgroei, of bloei, van een eencellig, marien organisme, een dinoflagellaat genaamd, dat het water rood kleurt en krachtige gifstoffen in de lucht en het water verspreidt. Het zijn geen rode zeealgen.

De CDC heeft sporen aangetroffen van trichloorethyleen, een giftige chemische stof die industrieel wordt gebruikt bij ontvettingsactiviteiten, die door sommige soorten rhodophyta in de lucht en subtropisch oceaanwater wordt geloosd. De bedragen zijn echter vrij klein en CDC-wetenschappers hebben geen nadelige effecten vastgesteld die aan deze release kunnen worden toegeschreven en hebben hierover geen waarschuwingen gegeven.

, , ] ]