Hoog calcium en albumin

Een hoog calciumgehalte in het bloed is ook bekend als hypercalciëmie. Calcium is een belangrijk elektrolyt, of geladen mineraal, voor veel processen in het lichaam, met name zenuw- en spierweefsels. Albumine is een eiwit dat helpt calcium in het bloed te dragen. De niveaus ervan moeten samen met het calciumniveau worden gemeten om te bepalen hoeveel calcium beschikbaar is voor de rest van de cellen. Calcium in het bloed kan problemen veroorzaken voor de cellen en leiden tot vermoeidheid, zwakte, constipatie, misselijkheid, botpijn, depressie en verwarring.

Calcium in het bloed

Calcium bestaat in twee bloedtoestanden - gebonden en gratis. Omdat calcium een ​​positieve lading draagt, bindt het zich aan de negatieve lading op eiwitten in het bloed. De negatieve ladingen op albumine zijn de primaire plaatsen die calcium binden. De rest van het calcium is vrij in de vloeibare component van bloed. De maat van het gebonden en vrije calcium samen is het totale calcium. Het vrije calcium dat niet gebonden is aan albumine is het belangrijke calciumgehalte, omdat dit calcium beschikbaar is voor processen zoals zenuwtransmissie en spiercontractie. Hoog calciumgehalte in het bloed kan daarom verwijzen naar een hoog totaal calciumgehalte of vrij calcium.

Meting

Veel laboratoria rapporteren het totale calcium, hoewel het vrije of geïoniseerde calcium gewoonlijk op speciaal verzoek kan worden gemeten . Omdat calcium zich echter gretig bindt aan albumine, kunt u het niveau van vrij calcium berekenen als de totale calcium- en albumineniveaus bekend zijn. Meer in het bijzonder zal elke afname van 1 g /dL van albumine 0,8 mg /dL in gemeten serumcalcium verlagen. Dus moet 0.8 worden toegevoegd aan het gemeten calcium om een ​​gecorrigeerde calciumwaarde te krijgen.

Hypercalciëmie

De meest voorkomende oorzaken van calciumgehalte in het hoge bloed zijn verschillend voor licht zieke mensen in een polikliniek versus ziekere mensen in de ziekenhuis. Wanneer mensen naar een polikliniek met hoog calciumgehalte in het bloed komen, wordt dit meestal veroorzaakt door hyperparathyreoïdie. In deze toestand zijn de bijschildklieren in de nek overactief en veroorzaken de botten calcium in het bloed, de nieren om calcium uit urine te behouden en de darm om de opname van calcium uit de darm te verhogen. In een ziekenhuisomgeving is kanker de meest voorkomende oorzaak van calcium in het hoge bloed. Symptomen van hoog calcium kunnen zijn: zwakte, apathie, obstipatie, misselijkheid en andere problemen.

Diagnose en behandeling

De symptomen van hoog calcium en een abnormaal albumine zijn niet specifiek voor een bepaalde ziekte, dus de diagnose heeft betrekking op een nauwgezet proces. Een gedetailleerde medische geschiedenis, inclusief symptomen, familiegeschiedenis, gewoonten zoals roken en het gebruik van gebruikte medicijnen helpt om de mogelijkheden te verkleinen. Dit wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek. Problemen zoals veranderingen in spierreflexen kunnen aanwezig zijn in hypercalciëmie. Een meer definitieve diagnose wordt vastgesteld door laboratoriumonderzoek van het bloed, dat hoge calcium- en hoge of waarschijnlijk lagere albuminegehalten kan onthullen. Afhankelijk van deze bevindingen kunnen andere laboratoriumtesten, zoals voor parathyroïd hormoon, of beeldvorming om een ​​tumor te zoeken, worden uitgevoerd. De behandeling van hypercalciëmie gaat in het algemeen gepaard met intraveneuze toediening van vocht en diuretica om de urineproductie te verhogen, evenals het aanpakken van de onderliggende aandoening. Laag albumine zelf wordt meestal niet behandeld, tenzij extreem, op welk moment intraveneus albumine kan worden gegeven, maar die aanpak is controversieel.