Hoe gebruiken hardlopers wiskunde?

Volglopers gebruiken wiskunde in hun race- en trainingsprogramma's. Baanwielrennen is een competitieve sport. De nadruk voor de nummermaker ligt op prestaties, en wiskunde speelt een belangrijke rol bij het bepalen van prestatieniveaus. Voor topsporters, waar breuken van een tweede kwestie, kan wiskunde in sportwetenschap van vitaal belang zijn voor succes.

Krijg het juiste tempo of eindig met een slecht resultaat. In baanwedstrijden vanaf 400 meter /440 yards of meer, is het tempo van oordeel essentieel. Lopers die in de vroege stadia erg snel rennen hebben de neiging om langzamer te vertragen als ze bij de finish komen. In langere races maakt vermoeidheid het moeilijk om de finishspurt van een concurrent te evenaren. Als voorbeeld, hardlopers met een beste 5.000 meter /3 mijl tijd van 15 minuten zouden problemen hebben als ze de eerste twee ronden in minder dan twee minuten hebben voltooid.

Gebruik tempo beoordeling om bepalen van racetactieken. In langere baanraces gebruiken de deelnemers een verscheidenheid aan tactieken van constant tempo in elke ronde, mid-race golfstoten of slow start en snelle finish. Inzicht in de waarschijnlijke tactieken van concurrenten kan een hardloper helpen bij het plannen van een racestrategie. Een artikel in het Math Forum, Go for Gold, illustreert hoe coaches racestatistieken kunnen analyseren voor een reeks concurrenten om tactieken voor hun eigen hardlopers voor te bereiden (referentie 1).

Houd rekening met omstandigheden op de baan. Het tijdschrift "Peak Performance" rapporteerde de bevindingen van Dr. L.G.C.E. Pugh op luchtweerstand tijdens hardlopen. Pugh becijferde dat de energiekosten van het overwinnen van de luchtweerstand met een snelheid van 67 seconden per 400 meter ongeveer acht procent van de totale energiekosten waren (referentie 2). Een wiskundewebsite op school, Motivate, beschreef een reeks voorwaarden die van invloed zijn op atletiek atleten waar studenten wiskunde konden gebruiken om veranderingen in prestaties te berekenen. Een van de problemen was de invloed van hoogte op de prestaties en het gebruik van gestroomlijnde kappen om luchtweerstand te overwinnen (referentie 3).

Train met uw doelprestaties met wiskunde om sessiesnelheden te berekenen. Intervaltraining is een populaire manier om het uithoudingsvermogen van de snelheid te vergroten voor evenementen van 1.500 meter /1 mijl tot 10.000 meter /6 mijl. Atleten berekenen hun gemiddelde tempo voor een beoogde eindtijd en voeren een reeks intervallen uit tijdens het racetempo. Voor een evenement van 1500 meter waar de hardloper op een tijd van minder dan vier minuten mikt, kan de sessie zes keer 400 meter zijn bij 60 seconden voor elke trainingsronde.

Gebruik sportwetenschap om te optimaliseren training programmas. Lopers kunnen hartslagmeters gebruiken om verschillende trainingseffecten te bereiken. Het gedurende een bepaalde periode in een bepaalde hartslagzone lopen kan lopers helpen de lactaattolerantie te verbeteren - een belangrijke factor bij het racen op afstand. De Polar-website beschrijft trainingszones (referentie 4). Elite duursporters gebruiken sportwetenschap om competitieve factoren te berekenen en te verbeteren, zoals het aandeel van maximale zuurstofopname, zoals Dean Hebert uitlegt in "The Running World volgens Dean" (referentie 5).

Bereken leeftijdsgerelateerde prestaties. Oudere lopers wier prestaties natuurlijk afnemen met de leeftijd, kunnen hun tijd vergelijken met jongere hardlopers met behulp van een systeem dat is ontwikkeld voor World Masters Athletics (referentie 6). Voer de beste tijden en leeftijd in en het systeem gebruikt wiskunde om leeftijdsgebonden tijden te berekenen. Een 65-jarige man die 5 minuten over de 1500 meter loopt, heeft het equivalent van 3 minuten en 46 seconden, een elitetijd die 91 procent van zijn leeftijdsgroepprestaties vertegenwoordigt.