Een fractuur van de lumbale wervelkolom

Fracturen van de lumbale wervelkolom, vijf wervels aan de onderkant van de rug, kunnen ernstige gevolgen op de lange termijn hebben. De ruggenwervels omgeven en beschermen het ruggenmerg, dus beschadiging van de wervels kan ook het ruggenmerg beschadigen. Fracturen van de lumbale wervelkolom komen vaker voor dan fracturen van de thoracale wervelkolom, omdat de lendenwervels mobieler zijn dan de thoracale wervels.

Oorzaken

De meeste fracturen van de lumbale wervelkolom worden veroorzaakt door trauma, volgens de Amerikaanse Academie van Orthopedische Chirurgen. Ongeveer 40 procent komt voor als gevolg van auto-ongelukken, 20 procent van vallen en nog eens 40 procent van schotwonden en andere soorten ongevallen, volgens Dr Keith Wilkinson van Michigan State University. De meeste komen voor bij mensen jonger dan 30 jaar. Compressie fracturen veroorzaakt door verzwakte botdichtheid kunnen ook voorkomen in de lumbale wervelkolom en komen vooral voor bij oudere vrouwen.

Types

Lumbale fracturen vallen in verschillende classificaties. Flexiefracturen omvatten compressiefracturen, waarbij de ruggenwervel aan de voorkant maar niet aan de achterkant instort; en axiale burst-fracturen, waarbij de wervel zowel aan de voor- als de achterkant in elkaar klapt. Verlengingsfracturen, soms Chance-fracturen genoemd, treden op wanneer de wervel letterlijk uit elkaar trekt, zoals bij een ongeluk waarbij het bekken gestabiliseerd is, maar het bovenlichaam heftig voorwaarts beweegt. Rotatiefracturen treden op wanneer het lichaam gewelddadig zijwaarts buigt of wanneer de wervels worden verplaatst, waarbij één zich verwijdert van degene die ernaast ligt, legt de AAOS uit.

Symptomen

Lumbale fracturen veroorzaken matige tot ernstige pijn die erger wordt met beweging. Zwakte, gevoelloosheid en tintelingen in het getroffen gebied treden op als het ruggenmerg schade oploopt, volgens de AAOS. Darm- en blaascontrole kan ook verloren gaan als schade aan het ruggenmerg optreedt. Bijna 60 procent van de mensen met lumbale wervelkolomletsels heeft ernstige gevolgen op lange termijn of bijwerkingen, waarschuwt Wilkinson.

Behandelingen

Mensen die gewelddadige verwondingen aan de lumbale wervelkolom hebben, mogen niet worden verplaatst zonder de wervelkolom te immobiliseren, tenzij ze zich in een levensbedreigende situatie bevinden, zoals een brandend gebouw. Stabiele verwondingen, dat wil zeggen verwondingen waarbij de beschadigde wervels waarschijnlijk niet zullen verschuiven, kunnen vaak genezen als ze gedurende 6 tot 12 weken gestabiliseerd worden in een brace of cast, meldt de AAOS. Steroïde medicijnen kunnen worden gegeven om zwelling en ontsteking te verminderen als compressie van het ruggenmerg aanwezig is, om zoveel mogelijk functie te behouden, legt orthopedisch chirurg Edwin Haronian van Pomona Orthopaedics uit. Chirurgie kan noodzakelijk zijn voor onstabiele fracturen, om schade aan het ruggenmerg te voorkomen. De onstabiele stukken van de wervel worden verwijderd, een proces dat decompressie of laminectomie wordt genoemd. Schroeven, stangen en andere mechanische apparaten kunnen worden geplaatst om de wervelkolom te stabiliseren.

Complicaties

Fracturen van de lumbale wervelkolom kunnen resulteren in verlamming als er ernstige schade aan het ruggenmerg optreedt. Andere complicaties zijn de ontwikkeling van bloedstolsels in de benen van immobiliteit, die vervolgens kunnen afbreken en naar de longen of een ander deel van het lichaam kunnen reizen. Bloedstolsels blokkeren de bloedstroom en kunnen beroerte of longembolie veroorzaken, wat dodelijk kan zijn. Longontsteking en doorligwonden kunnen ook optreden bij immobiliteit. Infectie en bloeding kunnen optreden na chirurgisch herstel van de wervelkolom en de wervel geneest mogelijk niet goed.

, , ] ]