A Doctor of Osteopathic Medicine Vs. a Medical Doctor

In de Verenigde Staten kunnen patiënten worden behandeld door een arts voor osteopatische geneeskunde (DO) of een arts (MD). Beide soorten artsen zijn volledig gekwalificeerd om patiënten te behandelen, maar zij benaderen die behandeling op heel verschillende, maar complementaire manieren.

Geschiedenis

In 1874 stichtte Andrew Still, een arts, osteopathische geneesmiddelen. Vond nog steeds dat de focus van de traditionele geneeskunde op de ziekte het belang van welzijn en het vermogen van het lichaam om zichzelf te helen niet waardeerde. Nog steeds ontwikkelde zijn praktijk in Kansas en Missouri en ondanks aanvankelijke kritiek van artsen op medisch gebied begon het nieuws zijn succesvolle technieken te verspreiden. Tegen het einde van de 19e eeuw richtte hij de eerste onderwijsfaciliteit op voor artsen van osteopathische geneeskunde.

Behandelingsfilosofie

Hoewel artsen in de praktijk in de praktijk langer zijn dan osteopathische artsen, wordt osteopathische geneeskunde geïnspireerd door ideeën van Hippocrates. Net als Hippocrates geloofde Still nog steeds dat het lichaam zelf een capabele genezer was. Hij dacht dat het medicijn dat hij gebruikte tijdens zijn tijd meer kwaad dan goed deed en dat het voorkomen van ziekte de meest effectieve behandeling was. Met andere woorden, Still-faced ziekte in de context van het lichaam als geheel, terwijl traditionele artsen het lichaam zagen in de context van ziekte.

Onderwijs

Studenten van osteopathische geneeskunde verwerven dezelfde hoeveelheid medische kennis als studenten op traditionele medische scholen, maar ze krijgen ook extra training naast medische cursussen. Volgens de American Osteopathic Association is de centrale functie van osteopatische geneeskunde de functie van het bewegingsapparaat. Studenten leren speciale handmatige technieken, osteopathische manipulatieve behandelingen (OMT) genoemd, die oorspronkelijk door Still zijn ontwikkeld. De technieken richten zich op het aanpassen van botten en spieren als reactie op pijn en ziekte. Bovendien wordt preventie van ziekte en een holistische benadering van zorg - de patiënt als meer dan alleen een systeem van delen die ziek kunnen worden - gezien als een infuus in alle aspecten van de opleiding van een osteopathische arts.

Licentieverlening

Zodra ze afstuderen met een graad in osteopathische geneeskunde, ondergaan osteopathische artsen soortgelijke geavanceerde trainings- en vergunningsprocedures voor artsen. Zowel osteopaten als medische artsen moeten een verblijf van drie tot acht jaar in hun gekozen specialiteit doen. Osteopathische artsen ontvangen hun medische licentie van de Nationale Raad van Osteopathische Medische Examinatoren. Artsen verkrijgen licenties van de Nationale Raad voor medische examinatoren.

Het aantal artsen dat osteopathische geneesmiddelen in de praktijk brengt, blijft groeien. Volgens de American Association of Colleges of Osteopathic Medicine zijn er elk jaar meer dan vierduizend nieuwe osteopathische artsen. Vanaf juni 2010 zijn er ongeveer 55.000 in de Verenigde Staten, vergeleken met meer dan 800.000 artsen. Een groot percentage osteopathische artsen beoefent gezinsgeneeskunde, maar ook verloskunde en gynaecologie.