Wie ontdekte Tyfus?

Tyfus bacil, of Salmonella typhosa, is de bacterie die tyfus veroorzaakt. De ziekte bestaat al meer dan 2000 jaar oud en ongeveer 400 gevallen worden jaarlijks gerapporteerd in de Verenigde Staten vandaag de dag, de meeste verworven door middel van internationale reizen. Buiktyfus is een ernstige bedreiging voor de gezondheid in onderontwikkelde landen die dicht bevolkt zijn en gebrek aan adequate sanitaire voorzieningen. Symptomen

Buiktyfus
verspreidt via besmet voedsel of water en intiem contact met een besmet persoon. Het is een darmziekte die ernstige buikpijn en darm onregelmatigheden veroorzaakt. Buiktyfus is potentieel levensbedreigend, vooral voor de jonge en kwetsbare, als de koorts niet kan worden verminderd en antibiotica niet een cursus van de behandeling.
Klinische beschrijving

De Engels arts Thomas Willis wordt gecrediteerd met de eerste klinische beschrijving van tyfus in 1959. Hij nauwkeurig beschreven worden de fasen, tekenen en symptomen van de koorts, en adviseerde behandeling zoals "aderlaten, braken en purgeren." Hoewel zijn behandelmethoden liet iets te wensen over, Willis 'beschrijving van de ziekte was genoeg om te helpen later onderzoekers uit te breiden op de diagnose en de regel van ziekten die tyfus nagebootst.
Onderzoekers

Fransman Pierre-Fidele Bretonneau
nauwkeurig beschreef de progressie van de ziekte in 1819. Arts Bretonneau gemeld dat tyfus werd door contact met besmet die overgebracht door het onderzoeken van een tyfus-epidemie in Frankrijk. Dr William Wood Gerhard, zelf ooit getroffen door de ziekte, is verantwoordelijk voor de differentiatie tyfus van andere gastro-intestinale aandoeningen en vlektyfus in 1837. In 1880, de Duitse bacterioloog Karl Joseph Eberth gevonden en geïdentificeerd de bacillen bij een patiënt die was overleden aan de ziekte.
Vaccins

Dr
Almroth Edward Wright (Engeland) onderzocht bloedstolling en, in 1889, ontwikkelde een tyfus vaccin dat effectief gebleken bij toediening aan soldaten tijdens Wereldoorlog I. Een tweede vaccin ontwikkeld door Dr William Boog Leishman (Schotland) werd ook gebruikt tijdens de oorlog met succes .
Bloody Mary

Bretonneau besefte, werd tyfus doorgegeven via besmet voedsel en water, vaak uit een drager die geen symptomen vertoonden. De meest populaire figuur in de geschiedenis verbonden aan tyfus was Mary Mallon, een kok die de bacil gedragen voor de koorts. Ze werd gedwongen in het ziekenhuis voor drie jaar in 1907 als arts probeerde haar te ontdoen van de bacil tevergeefs. Na de release, vervolgde ze ambulante behandeling totdat ze verdween. Vond vijf jaar later, bracht ze de rest van haar leven in quarantaine.