De effecten van cognitieve verwaarlozing op Infant & Early Childhood Development

Als een kind in wisselwerking met zijn verzorger en zijn omgeving , chemische boodschappers zenden zijn ervaringen op specifieke geheugenopslag gebieden in de hersenen . De overdracht gebeurt via zenuwbanen gestimuleerd door zintuiglijke waarneming . In " BrainWorld Magazine , " Kenneth Wesson beschrijft deze chemische reactie als het proces van het leren. De herinneringen verzameld uit de omgeving gevuld met liefde en vriendelijkheid of verwaarlozing en misbruik vormen de kennisbasis die het kind met de tools die nodig zijn om te communiceren met zijn wereld biedt . Vertraagde Learning

De primaire verzorger biedt eerste leerervaring van een zuigeling . Verzwakt neuronale paden als gevolg van verwaarlozing van cognitieve , emotionele of sociale behoeften van een kind ontneemt het kind van het bereiken van de leeftijd afhankelijke mijlpalen in de ontwikkeling , zoals taalontwikkeling , zoals aangehaald door de Child Welfare Information Gateway. Zuigelingen beroofd van een verzorgende verzorger die regelmatig tot hen spreekt en reageert op hun baby praten ervaring een vertraging in de vorming van de neuronale circuits die nodig zijn voor de vorming van taal . Gebrek aan zintuiglijke stimulatie draagt ​​ook bij aan gearresteerd ontwikkeling van de hersenen , wat resulteert in een kleiner formaat hersenen en langzamere overdrachtssnelheden van neuronale signalen.
Onvolgroeide Emotionele ontwikkeling
Een liefdevolle omgeving zorgt voor een gezonde basis voor toekomstige emotionele relaties.

Zuigelingen moeten fysiek en emotioneel contact met hun verzorgers . Kijken gezichtsuitdrukkingen helpt het kind ontcijferen emotionele signalen en de juiste maatregelen te ontwikkelen . Verwaarloosde kinderen niet aan een emotionele band te vormen of om band met hun verzorgers . Het falen van de toekomstige sociale relaties en emotionele gehechtheid komt voort uit ontneemt het kind van deze belangrijke leerervaring . De Child Welfare Information Gateway meldt ons dat het opvoeden van een kind in een koesterende omgeving vergroot zijn vermogen om te leren , terwijl verwaarlozing berooft kinderen van het vermogen om te slagen academisch als emotioneel .
Cognitieve , coping en probleemoplossende vaardigheden

Een stimulerende omgeving helpt het kind op te bouwen sterke cognitieve , coping en probleemoplossende vaardigheden als zijn ontwikkeling vordert in de vroege kindertijd. Verwaarloosde kinderen ontwikkelen leermoeilijkheden en geheugenstoornissen , volgens " BrainWorld " magazine . In plaats van zich te concentreren zijn aandacht op het absorberen van nieuwe zintuiglijke ervaringen en het ontwikkelen van de stichting en vaardigheden voor toekomstige groei , de hersenen van de verwaarloosde kind blijft bezette met zijn dagelijkse behoeften . Dit vertraagt ​​de vorming van nieuwe neurale verbindingen terwijl het kind probeert een verwarrende en vaak vijandige omgeving onderhandelen. De mislukking van zijn verzorgers om een stimulerende omgeving te bieden met de aanmoediging en validatie nodig voor gezonde cognitieve, emotionele en sociale ontwikkeling voorkomt dat het kind van het bereiken van de mijlpalen in de ontwikkeling gewoonlijk bereikt door kinderen in dezelfde leeftijdsgroep .

bij gebrek aan de Stichting voor gezonde ontwikkeling

ervaringen van een kind vanaf de geboorte tot de vroege kindertijd bouwen de basis voor intellectuele groei , emotionele stabiliteit en ontwikkeling van de persoonlijkheid . Verwaarlozing plaatst een kind een verhoogd risico op cognitieve achterstand , angst en depressie zoals aangehaald door de Child Welfare Information Gateway. Verwaarloosde kinderen worden onzeker en angstig ; ze missen vertrouwen, zich bedreigd voelen door hun omgeving en gebrek aan zelfvertrouwen en initiatief. Hun gearresteerd ontwikkeling van kindertijd tot de vroege kinderjaren tot de leeftijd van 4 voorziet in de mogelijkheid van levenslang mislukking en teleurstelling.
Gevolgen van Stress en angst
Het verwaarloosde kind heeft relatieproblemen en wordt meestal beschouwd als een " eenling . "

De langdurige stress geleden door een verwaarloosd kind maakt haar zeer gevoelig voor angst. Ze ontwikkelt een aandoening die bekend staat als " hyperarousal . " Herinneringen aan stress en angst gecreëerd door de neuronale paden zijn overdreven gevoelig en veroorzaken vaak overdreven reacties op triggers zoals aangeraakt of het maken van oogcontact . Het waarnemen van deze acties als bedreigingen lokt ongepast reacties , volgens de Child Welfare Information Gateway , waardoor het kind het voorkomen van deelname aan normale sociale interactie.