Manieren om te vertellen of u een epileptische aandoening heeft

Een epileptische aandoening, ook bekend als epilepsie, is een hersenaandoening die aanvallen van verschillende gradaties en typen veroorzaakt. Soms kan een diagnose van een epileptische aandoening worden gesteld nadat een persoon is getroffen met slechts één aanval, maar volgens de Mayo Clinic wordt de diagnose van "epileptische aandoening" meestal niet toegepast totdat een persoon er ten minste twee heeft. De tekenen en symptomen die u ervaart, zijn meestal indicatief voor een epileptische aandoening, maar als u het niet zeker weet, kunnen eenvoudige niet-invasieve medische tests u een bevestigende (of negatieve) diagnose geven.

Tekenen en symptomen van een epileptische aandoening

Epileptische aanvallen worden veroorzaakt wanneer de elektrische stromen normaal naar hersenfunctie "misfire" of niet kunnen worden gecontroleerd. Omdat aanvallen vaak leiden tot bewusteloosheid of gebrek aan bewustzijn, zijn de tekenen van een epileptische aandoening - die andere mensen in u opmerken - vaak de eerste indicator. Aanvallen komen in verschillende soorten en kunnen slechts een deel van de hersenen (partiële aanvallen) of alle hersenen (gegeneraliseerd) beïnvloeden. Gedeeltelijke aanvallen omvatten eenvoudige partiële aanvallen. Hoewel deze soorten aanvallen niet leiden tot bewusteloosheid, kunnen ze uw zintuiglijke waarnemingen (zoals geluid, geur, smaak) of uw emotionele toestand veranderen. Soms vindt onvrijwillige spiertrekkingen van de ledematen plaats, evenals sensorische percepties van tintelingen, zwaailichten en duizeligheid. Een ander type partiële aanval is de complexe partiële aanval, waarbij een persoon geen bewustzijn heeft. Tekenen van deze aanvallen kunnen geautomatiseerde bewegingen omvatten, zoals handwrijven, spiertrekkingen, kauwen, slikken of pacing in cirkels. Er zijn vier soorten gegeneraliseerde aanvallen: afwezigheid aanvallen (petit mal), myoclonische aanvallen, atonische aanvallen en het meest ernstige aanvalstype, tonisch-clonisch. Absence-aanvallen zijn erg subtiel en resulteren in korte perioden van bewusteloosheid, meestal slechts enkele seconden, gedurende welke tijd iemand anders merkt dat je wezenloos vooruitblikt, knippert of plukt naar je kleding. Symptomen van myoclonische aanvallen omvatten plotselinge schokken in de armen en benen die vergelijkbaar zijn met een elektrische schok, en atonische aanvallen (ook bekend als "drop-aanvallen") worden weergegeven in een plotseling volledig verlies van spierspanning waardoor u op de vloer "valt" . Tonic-clonische aanvallen zijn de types waar de meeste mensen aan denken als de term 'epileptische aandoening' wordt genoemd. Ze omvatten een groot aantal uiterlijke tekenen, waaronder een verstijving van het lichaam gevolgd door bewusteloosheid en uiteindelijk trillen en trillen van de ledematen. Als u vermoedt dat u een epileptische aandoening heeft, wilt u dat de toeschouwers de tekenen van uw aanval op u beschrijven, zodat u dit aan een arts kunt melden. Veel mensen die toevallen ervaren herinneren zich ze niet, zoals in het geval van verzuimbeginselen, terwijl anderen na een ernstiger aanval, zoals een tonisch-clonische aanval, diepe verwarring kunnen ervaren. De meeste mensen met een epileptische aandoening ervaren elke keer hetzelfde type aanval.

Testprocedures

Er zijn een aantal eenvoudige medische tests om vast te stellen of u een epileptische aandoening heeft; mogelijk is de meest invasieve procedure een bloedtest. Neurologen, artsen die gespecialiseerd zijn in het behandelen van epileptische aandoeningen, hebben testprotocollen opgesteld die eerst een lichamelijk en neurologisch onderzoek in het ziekenhuis omvatten, gedurende welke tijd informatie over de tekenen en symptomen van de aanvallen zal worden verzameld. De meest gebruikelijke en beproefde methode om de aanwezigheid van een epileptische aandoening te bepalen, wordt een elektro-encefalogram (EEG) genoemd, dat de elektrische "uitvoer" van de hersenen registreert. Dit is een volledig pijnloze, niet-invasieve test waarbij elektroden aan het hoofd van een patiënt worden bevestigd en het patroon van de hersengolven wordt bestudeerd. Soms houdt een EEG in dat je wakker blijft of in slaap valt; soms wordt een EEG toegediend nadat u de nacht ervoor heel weinig hebt geslapen. Vaak zal tijdens een EEG een stroboscooplicht worden gebruikt om te zien of flitsende lichten convulsieactiviteit oproepen. Een persoon met een epileptische aandoening heeft meestal abnormale hersengolven, zelfs als er geen aanval is. Andere niet-invasieve tests kunnen een CT-scan of MRI zijn, die een beeld van de hersenen produceren. Hiermee kan een arts ervoor zorgen dat er geen fysieke onregelmatigheden zijn waardoor u epileptische aanvallen kunt krijgen, zoals een tumor of een bloeding. (Lees de onderstaande links voor meer informatie over deze verschillende soorten tests.)

Nadat een epileptische stoornis is gediagnosticeerd

De eerste methode om epileptische aanvallen te behandelen is door het gebruik van orale medicatie. Het type voorgeschreven medicijn hangt af van het soort aanvallen dat je hebt. Meestal kunnen patiënten met epileptische stoornissen aanvallen volledig elimineren of verminderen. Het verkrijgen van de juiste medicatie en juiste dosering kost echter tijd en geduld. De meeste patiënten kunnen initiële bijwerkingen verwachten van slaperigheid, duizeligheid, vermoeidheid en moeite met coördinatie wanneer ze voor het eerst met medicamenteuze behandeling beginnen. Deze lossen echter op wanneer het lichaam zich aanpast aan het medicijn. In gevallen waarin aanvallen niet met een enkele medicatie kunnen worden bestreden, zal een combinatie van medicamenteuze therapieën worden gebruikt. Hoewel chirurgie een behandelingsoptie is, vanwege het hoge risico van deze procedure, is deze doorgaans gereserveerd voor patiënten wier epileptische stoornissen niet kunnen worden beheerst door het gebruik van geneesmiddelen en /of wanneer aanvallen de kwaliteit van hun leven hebben verminderd tot het punt waarop de potentiële beloning is belangrijker dan de risico's. Epilepsie is een zeer verkeerd begrepen aandoening. Veelvoorkomende misvattingen over lijders aan onbewust en ongeschoold zijn onder meer automatisch associëren van de aandoening met een ondergemiddeld intellect en onvermogen om te 'functioneren'. Dit zijn echter grotendeels mythes; mensen met epilepsie ontvangen een universitaire graad, hebben een succesvolle loopbaan, trouwen en zorgen voor hun kinderen. Maar het ontvangen van een diagnose van een epileptische aandoening is voor sommigen moeilijk en kan leiden tot depressie, sociale terugtrekking en leven in voortdurende angst voor de volgende aflevering. Het opleiden van familie en vrienden over uw epileptische aandoening is belangrijk, zodat zij weten wat ze kunnen verwachten en hoe ze eerste hulp kunnen verlenen als dat nodig is. Het is belangrijk om sociaal actief te blijven en zo onafhankelijk mogelijk te leven. Om online of in uw eigen gemeenschap ondersteuning te vinden, gaat u naar de onderstaande link op Epilepsy.com.

, , ] ]